آدم ها

آدم ها می آیند زندگی می کنند
می میرند و می روند…
اما…فاجعه ی زندگی تو
آن هنگام آغاز می شود که
آدمی می رود اما نمی میرد
می ماند و نبودنش در بودن تو
چنان ته نشین می شود که تو می میری
در حالی که زنده ای… و تو مانند فنجان قهوه ای میشوی که سهمش سرد شدن است…