تنهایی مطلق

کاش دنیا مثل دیواری بود
که پشت داشت
و میشد رفت و پشت آن ایستاد
کاش دنیا در خروجی داشت
که میشد از آن بیرون زد
و رفت توی حیاط پیشتی آن دراز کشید و خوابید،
یا در بی خیالی محض دست ها را توی جیب گذاشت
و سوت زد
و یا در تنهایی مطلق نشست
و سیگار کشید
و قهوه خورد .

1 دیدگاه دربارهٔ «تنهایی مطلق»

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *