می بینی چقدر “برف” به این فصل میاید و با آمدنش همه ذوق کرده اند؟ می دانی چقدر یک فنجان قهوه ی گرم به لب ها میاید؟ می دانی چقدر لبخند به تو میاید؟ اصلا میدانی چقدر “تو” به “من” میایی و با نبودت ذوقِ همه ی این ها را

تو آخرین بازمانده ی رویاهای جوانی من هستی آخرین سرزمین آزادی که میتوان در آن زندگی را زندگی کرد بدون ترس از حاکمیت دیکتاتورها… تو واپسین قدم واپسین لبخند واپسین آغوش توواپسین نیلوفر روییده بر چشمه سار احساسی تو آخرین کتابی که میخوانمت تو دلپذیر ترین قهوه ای که در

نگاه کن دانه های برف را گویا همان رویاست که شروع به باریدن کرده است سهم تو از این رویا چه چیز میتواند باشد جز عشق و دل سپردن به سپیدی جز رهایی و درآغوش گرفتن زندگی جز امید و رسیدن به حقیقت نگاه کن دانه های برف را بغل

این وقت شب انگار کسی دارد دانه دانه دلتنگی هایش را لای برفها می کارد … تو که نباشی کم می آورم برف چشمانم هی آب می شوند… آدم برفی نبودم که به پایت یک شبه آب شوم … من ؛ مو به مو سفید شدم ! خسته ام… ‌

ای که خورشید جمالت پرتو افشانی کند عالمی را جلوه ات زیبا و نورانی کند تو همان خورشید تقوائی که عرش و فرش را از فروغ وجلوه تو حق چراغانی کند ولادت با سعادت امام سجاد علیه السلام مبارک باد

به روی دست علی ماه هویدا شده است این قمر آینه هیبت بابا شده است به رخش شمس خدا محو تماشا شده است در دل زینب وارباب چه غوغا شده است گفت: ارباب به زینب قمرم می‌آید دلت آسوده که سردار حرم می‌آید ولادت حضرت عباس علیه السلام مبارک باد

ز گلزار نبی و بوستان حیدر و زهرا گلی بشگفت با بوی خوش و با چهره ی زیبا شنیدستی که با یک گل نمی گردد بهار؟ اما گلستان گشته از این گل، همه دنیا و ما فیها ولادت با سعادت امام حسین علیه السلام تهنیت باد 

در دنج ترین کنج خیال انجا که جز یادت کسی پرسه نمیزند امروز شیرین ترین واژه های عاشقانه به رقص درامدند تا در دفتر دلتنگی ها با نسیمی که از پیراهنت میگذر و عطر آغوشت را به سویم می اورد ترانه ای نو ساز کنند چقدر زیباست نوازش روحم به

دهه مبارک فجر، طلوع پربرکت خورشید درخشان انقلاب اسلامی و تبلور شکوه و عظمت نهضتی مبتنی بر تعالیم نبوی است. انقلابی مردمی که پرده‌های ظلم و جور حاکمان مستبد را کنار زده و در پگاه روشن ۲۲ بهمن مطلع غزل زیبای پیروزی ملتی آزاده و حق‌طلب شد. یوم‌الله ۲۲ بهمن

آفتاب… به “مزارع قهوه”ی چشم‌های تو… که می‌رسد صبح می‌شود چشم وا کن… که دلم لک زده است برای نوشیدنِ فنجان فنجان عشق رادیو اسموک