کاش …

جمعه ها شرح دلم یک غزل است کوتاه است… که ردیفش… همه …دلتنگ توام می آید پیپم به غروب که می رسد پر می شود از بغض … پشت پنجره…

نبودنت مثل تمام کردن توتون لاتاکیا ست در نیمه شبی برفی … دور از تو وقتی تمام شهر بسته‌اند … پیپم هم تنهاست ! دلتنگ یارم و هیچ چیزی درمان…

صدف چشم من از داغ تو گوهر بارست چه کنم؟! کار علی بی تو به عالم، زارست!

ز قطعی مدام برق … فریاد از این سرمای بی تکرار فریاد هزار و چارصد کی میاد ….ای داد ! در این تاریکی بی فریاد… انگار همه مردن… مرا تکرار…

واکسن کوبایی را بر خلاف واکسن های دیگه نباید داد تو ریه 🙂 تو همون دهن میچرخونید دود رو بیرون میدید

پیپ در دهان از اجتماع به دور و به سوی نور… عطر تو را می جویم ! با این که از توتون معطر بیزارم با عطر تو هر روز خود…