مهر ۱, ۱۴۰۴

از وقتی که نیستی ، من هر روز کنج این کافه می نشینم و قهوه و شعر داغ می نوشم و به آدمهای صامتی نگاه میکنم که تنهاییشان را با فندکی به هم تعارف می کنند …