پاییز را در رنگارنگی برگها در صدای گرفته ی باد در بارش ارام باران جستجو نکن پاییز در من است در فنجان قهوه ام در رنگ زرد گونه هایم باران چشمهایم در بغضی که راه نفس هایم را بسته پاییز در دل یخ زده ی من است

تو را استشمام نکرده ام گرمی دستانت را لمس نکردم من تورا پشت همین چت کردنهای مجازیمان با همان صدای خسته ات از دور شناخته ام تورا محکم چون پدر مهربان چون مادر همراز چون خواهر تعصبی چون برادر دوست داشتنی چون عشق تورا خوش تر از عطر کتاب استشمام

آدم‌ها سمفونی بوها هستند بعضی بوی اشنای امنیت میدهند بعضی بوی شیرین امید بعضی هم بوی سیگار و دلتنگی رادیو اسموک

هیچ کس اندوه چکیده بر گونه ام را پاک نکرد من همیشه غم را در قلب سوخته ی پیپ ریخته ام  رادیو اسموک

چیزهای ساده را دوست دارم طعم تلخ قهوه را بوی پیپ را تورا… که خاص ترین سادگی زندگی هستی رادیو اسموک

چقدر دلچسب میشود زندگی با رویای تو… به دلپذیری عطر قهوه ای که صبح در تمام خانه میپیچد رادیواسموک

دوستت دارم مثله…. آخرین نخ سیگار یک زندانی محکوم به اعدام رادیو اسموک

چه تناقض عجیبی شیرینی روزگارم از تلخی قهوه های عصر است رادیو اسموک

به احترامت کلاه از سر بر میدارم اری به احترام تو… که سنگینی کام پیپ هایم از توست رادیو اسموک