روز نوشته ها

نبودنت تنها راز تلخ بودن قهوه زندگی من است ومن هرروز این قهوه تلخ را درکام دلتنگی های دنیا می نوشم ..

توو زندگی یه روزایی ام مثل امروزه… سنگین وزن و کُند و چِقِر… با یه سردرد شیرین و یه بی قراریه بی معنیه یهویی قهوه و سیگار چک کردن بیمار گونه یه گوشی بیکار بهم ریختگی میز کارو یه میل عجیب به بیرون زدن، به فرار به کشیدن هوا توو شُشای قهوه ای مضطرب و

شاید عجیب باشد ! دیدن مردی که هر روز می آید کافه به یاد دیگری دو فنجان قهوه سفارش می دهد یکی را می نوشد و می رود . . . ولی من مردی را سُراغ دارم هر روز می آید کافه . . . به یاد دیگری دو فنجان قهوه سفارش می دهد .

گفتی یک فنجان بیشتر برایم شعر می خوانی … به فنجان دخیل بسته ام که این قهوه ، دیرتر سرد شود…

شهادت مظلومانه امام جوان شیعیان حضرت جواد علیه السلام بر آقا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف و عاشقان حضرتش تسلیت باد🖤  

فنجانِ قهوه ٬ شعر ٬ شب ٬ نه نه ! نمیچسبد لطفــاً بمان حتی اگر چیزی نمی نوشـــی …

بپرس دوستم داری؟ بگذار بگویم من؟ شما را؟ به جا نمی آورم ! ولی… شما چقدر زیبایید! به فنجان قهوه ای دعوتتان کنم؟ لبخند بزن بگو با کمال میل بیا دوباره برای اولین بار ببینمت! در همان دیدار دلت را ببرم بگذار اولین دوستت دارم را دوباره بگویم! باز هم عاشقت شوم! تو یک لبخند

گفتی یک فنجان بیشتر برایم شعر می خوانی … به فنجان دخیل بسته ام که این قهوه ، دیرتر سرد شود…

به قهوه میمانی تلخی اما دلچسب… من به رسم همیشه قهوه ام را شیرین میخورم و دستان گرمت را در دست میفشارم تا حلاوتش عشق را گواراتر کند به قهوه می مانی تو را باید داغ داغ سر کشید… تا از دهن نیفتاده ای…

تو به دوست داشتن من هم فکر می کنی؟ مثلا یک روز، وقتی کسی دور و برت نیست و داری برای خودت قهوه دم می کنی و موسیقی مورد علاقه ات را می شنوی… یا یک شب، وقتی سرت را روی بالش گذاشتی و خودت بودی و فکرهایت… یا با دیدن زن و مردی کنار