روز نوشته ها

نبودنت مثل  تمام کردن سیگار است ،  در نیمه شب برفی …. وقتی تمامی دکه های شهر بسته اند … رادیو اسموک

عید فطر عید پایان یافتن رمضان نیست عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است چنان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می‌شود عید فطر، روز چیدن میوه‌های شاداب استجابت مبارک باد

هوا سرد است و آتشِ نگاهِ تو روشن…❗️ چایِ باران☕️ در فنجانِ قهوه ای چشمم دَم کشیده است ؛ نترس! شانه ات را نزدیک تر کن دردهایم از دهن افتاده اند… رادیو اسموک

بعد از رفتنت … نمی دانم سیگار ها کوچک شدند … یا کام های من سنگین تر … رادیو اسموک

بهار را ببین چگونه از خود می تکاند برگ های فرسوده را تو هم جوانه ای بزن، سبز شو بهار ادامه لبخندهای تو خواهد بود…

مثل درخت باش که در تهاجم پاییز و زمستان هرچقدر برگهایش را از دست بدهد باز روح زندگی را برای بهار نگه می‌دارد…💝 رادیو اسموک

دلم تنگ می شود، گاهی برای حرف های معمولی برای حرف های ساده برای « چه هوای خوبی ! » « دیشب چه خوردی؟ » برای … و چه قدر خسته ام از « چرا؟ » از « چه گونه ! » خسته ام از سؤال های سخت ! پاسخ های پیچیده از کلمات سنگین

می چسبد در این بهار کنارِ این شکوفه ها کنارِ باران های بی قرار و ناگهانی اش یک فنجان قهوه ی تازه دم که کنارش آدمی از جنس عطرِ اردیبهشت نشسته باشد…

غروب بهار با عطر شکوفه ها قهوه ام را سر می کشم چہ باشی چہ نباشی لحظہ هایم بارانی ست رادیو اسموک

همین لبخندِ کمرنگت برای حال من خوب است نِکو باشد بهار تو،هوای سال من خوب است زدی لبخند اجباری به لبها و نمی دانی که با لبخند با اجبار هم ،احوال من خوب است همین لبخند کمرنگی که از تأثیر آن بر من به گونه چال می افتد،کنار خال من،خوب است کنارت بی قراری ها،همین