روز نوشته ها

هیچ کس اندوه چکیده بر گونه ام را پاک نکرد من همیشه غم را در قلب سوخته ی پیپ ریخته ام  رادیو اسموک

چیزهای ساده را دوست دارم طعم تلخ قهوه را بوی پیپ را تورا… که خاص ترین سادگی زندگی هستی رادیو اسموک

چقدر دلچسب میشود زندگی با رویای تو… به دلپذیری عطر قهوه ای که صبح در تمام خانه میپیچد رادیواسموک

دوستت دارم مثله…. آخرین نخ سیگار یک زندانی محکوم به اعدام رادیو اسموک

چه تناقض عجیبی شیرینی روزگارم از تلخی قهوه های عصر است رادیو اسموک

به احترامت کلاه از سر بر میدارم اری به احترام تو… که سنگینی کام پیپ هایم از توست رادیو اسموک

سیگار که میسوزدو حنجره ام را میسوزاند تو میخندی و قلبم را به آتش میکشی… و قهوه ها این روز ها به تلخی زندگی ام و به سیاهی سرنوشم هستند… تمام دنیا قصد جان مرا کرده اند… رادیو اسموک

بی تو  مثل یک آدم لالو کَرُ و کورم… بی تو حتی صبح ها خورشید طلوع نمیکند همه بهانه ی تورا میگیرند… بی تو  من فقط پیپ کوچکم را به آغوش میکشم برگرد… به من برگرد… مانند بازگشت یک سرخ پوست به سرزمین مادری اش… رادیو اسموک

سیگار تنها مسکن برای دردهای قلبیست که تو… زیر پا له کردی رادیواسموک