هرکول انجمن پیپ

قهوه پشت قهوه پیپ پشت پیپ با توتون دلتنگی ! دود می کنم و دود می شوم…

“دوستت دارم های ” من هر صبح با آفتاب نگاه تو طلوع می کند… قهوه ام را شیرین نمی کنم چشمهای تو برایم کافی ست….

این قهوه هم سرد شد، حتما باز هم پشت آن ترافیک همیشگی گیر کرده ای… می دانی جانم، انتظار کشیدن دلهره دارد، دلهره از اینکه نیایی. اما چشیدن این قهوه سرد ترسناک است! بعضی چیزها نباید از دهن بیفتند، چون دیگر طعم گذشته را ندارند، من از خیلی دیر آمدن می ترسم. بگذریم، شنیده ام

هیچ دوست ندارم موقع پیپ کشیدن یکی بهم ظل بزنه….چرا دستات میلرزه؟ توکه کشتنو خوب بلدی! من غول آخر این بازیم… بیا این بازی لعنتیو تموم کنیم….فقط یادت باشه اگه به قلبم شلیک کنی! اول خودت game over میشی …

سه شنبه غریب ترین روز هفته است نه می تواند خودش را به دلخوشی های اول هفته پیوند دهد نه دلتنگی آخر هفته را باور دارد سه شنبه منم ، بایک فنجان قهوه در دست با یک پیپ برلبانم، معلق مانده بین زمین و آسمان !

گم کرده ام شنبه ای راکه.درآن قهوه ی چشمانت، سرونمی شود،،، توپاییزیترین،اتفاق فال منی که به دهان نرسیده تلخ شد

کام مى گیرم از لحظات جوانى ام”””… و دود مى کنم… ثانیه به ثانیه آرزوهاى شیرینم را… که طعم تلخ قهوه گرفته است… در هوایى… که بوى تند سیگار مى دهد… در این ویرانکده ى مسکوت… بر سر دو راهی افسوس و بغض… ایستاده ام… با قامتى شکسته… در برابر چشمان مندرس زمان… که ناامیدانه

در کافه ی تنهایی خود نشسته ام… در لیوان قهوه ام… خاکستر ریخته ام… من و این خاطرات مه آلود… خسته از یکدیگر… خسته از این لحظاتی که… غرق در تنهایی میگذرد…!

تو واقعیت دارى مثل قهوه مثل بى خوابى… و یا شاید خیال باشى مثل فال مثل خواب… تو چه واقعیت باشى چه خیال کامم از نبودن تو تلخ مى شود…👑

و غروبِ ششم آبان را هم ، مثل غروب های دیگرم ، قهوه ام را تلخ سرکشیدم و به عادت چشم انتظاری ، از پنجره نگاهی به بیرون انداختم و رویای همیشگی ام را آرزو کردم : آلــــزایمر …