ز قطعی مدام برق … فریاد از این سرمای بی تکرار فریاد هزار و چارصد کی میاد ….ای داد ! در این تاریکی بی فریاد… انگار همه مردن… مرا تکرار …تکرار شمع و پیپم …همه فریاد دارند زه غصه ها …توتون ها رو به اتمام همی پر دود کنید و

واکسن کوبایی را بر خلاف واکسن های دیگه نباید داد تو ریه 🙂 تو همون دهن میچرخونید دود رو بیرون میدید

کاش بودی تا جای سیگاربرگ نازت را میکشیدم …!    

پیپ در دهان از اجتماع به دور و به سوی نور… عطر تو را می جویم ! با این که از توتون معطر بیزارم با عطر تو هر روز خود را …می آزارم !!!

چند طرح توی ذهن … پیپ و قهوه  … سیگار مختصر سرگرمی یک مرد بود گه گداری چرت و پرت های می کشید از کهنه پبپ اش … درد بود      

پیپ به پاییز می‌ماند! آدم نمی‌داند  کدام پیپ را بردارد  وقتِ دیدنت که شد  آخره پاییز برگ ها ریزان شد ولی دل گریزان نشد پیپ قدیمی پدربزرگ کجای قصه خواب مانده است که این شب غمناک اینقدر طولانی ست ! زمستان سلام من را بپذیر …