روز نوشته ها

من فاڸ قهوه را قبوڸ ندارم عطر قهوه ڪہ بلند می شود قلبم با ضرباڹ دردآورش به مڹ اطمیناڹ می دهد نمی آیی… حالا تعبیر تہ فنجاڹ هرچہ میخواهد باشد… خیالی نیست… تو دیگر رفتہ ای…

تو هنوز هم بدون من زندگی میکنی، شاید حتی راحت تر از قبل هنوز هم مثل قبل وقتی می خندی گوشه چشمات جمع میشه هنوز کنار همون پنجره میشینی تو همون لیوان قهوه میخوری و ملودی مورد علاقت رو زمزمه میکنی هنوز هم تنهایی سیگاربرگ روشن میکنی هنوز وقتی کم میاری دستت رو تکون میدی

السلام علیک یا أباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا سلام الله أبدا مابقیت وبقی اللیل والنهار ولاجعله الله آخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی أولاد الحسین و علی أصحاب الحسین ایام سوگواری عاشورای حسینی تسلیت باد

قهوه مقدس است ایمان دارم که با نوشیدنش سفر آغاز میگردد. گاه به درون گاه به دیروز گاه به فردا برای من اما ، اغلب به ناکجا آباد است..

Things I want to do with you: – get coffee – take dumb pictures – watch movies – go on long walks – sing stupid songs – hold hands – wake up to see the sunrise – travel to somewhere new – listen to nice music – watch the sunset – everything all over again.

صندلی های لهستانی سیگارهای کوبایی میزهای هندی قهوه های فرانسوی … هیچ چیزِ این کافه ی لعنتی جز جای خالیِ تو اینقدر اهلِ این حوالی نیست …    

نبودنت فنجانی خالیست فرقی نمی کند در آن چه بریزم چای قهوه یا اشک

فکر می کنم به امروز! به تو! به تمام چیزهایی که از تو خبر می دادند! به میز دنج دو نفره ی کافه! به جای خالیت.. به چای یا دمنوشی که اگر امروز بودی حتمن سفارش می دادی! به قهوه فرانسه ی من که از دهن می افتاد! به حرف هایی که میشد رد و

نبودنت تنها راز تلخ بودن قهوه زندگی من است ومن هرروز این قهوه تلخ را درکام دلتنگی های دنیا می نوشم ..