روز نوشته ها

به قهوه میمانی تلخی اما دلچسب … من به رسم همیشه قهوه ام را شیرین میخورم و دستان گرمت را در دست میفشارم تا حلاوتش عشق را گواراتر کند به قهوه می مانی تو را باید داغ داغ سر کشید… تا از دهن نیفتاده ای… رادیواسموک

چای گیجی وسط کافه ی دنیا بودم! قند لبخند تو پیش همه محبوبم کرد دور کردند تورا تا که مرا سرد کنند، تلخی بی کسی ام قهوه ی مرغوبم کرد! رادیواسموک

دلتنگی‌هایم را بعد از تو در کنج تنهایی اتاقم غرق در دود سیگار با یک فنجان قهوه ی تلخ سر کشیدم شاید تلخی کامم تلخی روزگارم را خنثی کند رادیواسموک

آرزوها گاهی بغض می شوند گاهی درد وگاهی آه می شوند بر آمده از لبان پیپی بی زبان   رادیو اسموک

رمضان چشمه عطای خدا ماه عفو و گذشت و غفران است رمضان رهنما و راه گشا بهر گمگشتگان حیران است حلول ماه مبارک رمضان، بهار قرآن، ماه عبادت‌های عاشقانه، نیایش‌های عارفانه و بندگی خالصانه بر شما مبارک باد

به دنبال چه میگردی باز ؟ من گم شده ام در گریه میان شعر های حافظ تو دلگرم از نوشیدن قهوه هم صحبت با دیگری … رادیو اسموک

عشقت یک ساعت ، به ساعات شبانه روز اضافه کرد ! ساعت بیست و پنج …! عشقت یک روز ، به روزهای هفته افزود …! هشت شنبه …! عشقت یک ماه ، به ماه های سال اضافه کرد ! ماه سیزدهم …! عشقت یک فصل ، به فصول سال افزود …! فصلِ پنجم …! بدین

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺑﺰﻥ ، فنجان قهوه ﺭﺍ ﺑﻪ شکرانه ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﺖ ﺑﻨﻮﺵ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺯﻧﺪگی ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ. پایان آدمیزاد نه رفتن یار است و نه تنهایی، آدمی آن هنگام تمام می‌شود که دلش پیر شود رادیو اسموک

من را که پس زدی فنجان قهوه تلخ شد دل میز لرزید دانه ی شکر گریست و قلب پیپم آتش گرفت رادیو اسموک

آرزوها گاهی بغض می شوند گاهی درد وگاهی آه می شوند بر آمده از لبان پیپی بی زبان رادیو اسموک