روز نوشته ها

تو که رفتی زورم به کسی نرسید! دل پیپم را سوزاندم… رادیو اسموک

و تو که در دل شب می تابی بر احساسم و میتراوی بر لبم و بارانی که میبارد تا اینه، باران دلتنگیم را نبیند رادیو اسموک

پیپ می سوزد تا داغ نبودنت را تسکین دهد رادیواسموک

زندگی کوتاه است قد نوشیدن یک قهوه ی تلخ گوشه ی دنج اتاقت تنها… یا قد سوختن یک نخ سیگار سپید لای انگشتانت… لذتش دلچسب و واقعا کوتاه است،، زندگی باید کرد تا دمی فرصت هست! با همه پست و بلنداهایش زندگی فرصتی کوتاه و بسی زیبا است… رادیو اسموک

چه فرق می کند کدام فصل سال باشیم! تو که نباشی … هر روز غروب جمعه است… و من به یادت پیپ می کشم… رادیو اسموک

محبوب من تو یک واژه ی محالی در اعماق رویاها که سهمم از تو دلتنگی است در شبهای تنهایی

امروز دعوتی به وقت عصر عاشقی روی نمیکت دنج قلبم زیر سایه ی احساسِ مجنون به صرف دوفنجان قهوه ی عشق باطعم شیرین وصال در هاله ای از اوهام رادیو اسموک

ته فنجان قهوه ام دستی جدا مانده از دستم ، ومن… که ارزوهایم را در پیپی کهنه سوزاندم

هوا پیرامون من انگار بغض است ارزو میکنم من در قلب کسی نباشم رادیو اسموک

گاهی حرارت خورشید هم اندک هست برای گرم کردن سردی جای خالی شانه هایت ، بر شانه های لرزان من سهم من از عشق همین است … غروب و جای خالی تو یک فنجان قهوه یک پیپ و بوسه ای از دلتنگی بر گونه های خیس خیالت… رادیواسموک