روز نوشته ها

می‌چسبد در این بهار کنارِ این شکوفه‌ها کنارِ باران‌های بی قرار و ناگهانی‌اش یک فنجان قهوه‌ی تازه دم که کنارش آدمی از جنس عطرِ اردیبهشت نشسته باشد…

جُمعه مرد بی‌معشوقه ایست با پیرهنی چروک که تنهایی اش را لای شعرهایش پُک میزند، فقط شبها کمی خاکستری‌تر…

امروز طعم بهار را چشیدم “تو” هم قدم من بودی و لبخند های کشنده ات را نثار قلب من میکردی…! دلم میخواست چیزی فراتر از دستانت در دستانم باشد… امروز خیابان های شهر بوی خنده های ما را میداد…بوی خاطراتمان… امروز پازل قشنگی بود!منوتو و فقط یک فنجان قهوه … “تو” شانه هایت را در

مبل‌ها را چیدم پرده‌ها را کنار پنجره قاب‌ها را به دیوار آویختم بعد دو فنجان قهوه ریختم و فکر کردم به ۳۶۵ روزِ دیگر که می‌توانم با چیدمانی دیگر دوستت بدارم!

‏گاهی برای خوب شدن حالت ‏نباید سمت آدما بری ‏گزینه های امن تر ‏و مطمئن تری هم هست ‏ ♡‏بارون ♡‏پیپ ♡‏موسیقی ♡‏قهوه

مرد هم که باشی !؟ گاهی شبها انقدر درد ناک میشودکه بایک فنجان قهوه و یک پیپ تا صبح به دوست داشتن کسی فکر میکنی!؟ که چند خیابان آن طرف تر به فراموش کردن تو فکر میکند!

بهار که می آید یک شکوفه بیشتر به درختِ دوست داشتنت اضافه می شود ! بهار که می آید روزهای دوست داشتنت شیرین تر می شود … قهوه را دم کن تا پیپم را چاق کنم … حیف است از این شب ها ساده بگذریم… رادیو اسموک

تو هم شبیه خودم ، در دلت تَرَک داری وچون شبیه منی ، ارزشِ محک داری! شنیده ام که درختان کوچه می گویند که با بهار و خزان ، حس مشترک داری نیاز نیست که چیزی به صورتت بزنی! به لطف حضرت حق ، تا ابد بزک داری به عشق چشم تو آرام و رام

جمعه ها ، نه این که تعطیل باشد برای من! فقط کرکره ی زندگی را میکشم پایین… دو فنجان قهوه می‌ریزم و بعد با خیالت، می نشینیم روی صندلی های لهستانی کهنه ی روی ایوان و همانطور که خیره شده ایم به دلگیریِ غروب آفتاب، به تو فکر می کنیم و پیپ می کشیم! رادیواسموک

نبودنت مثل  تمام کردن سیگار است ،  در نیمه شب برفی …. وقتی تمامی دکه های شهر بسته اند … رادیو اسموک